De Winterpride, een regenboogkoor en ‘back to school-proms’

Almere is officieel een Regenboogstad. Maar er moet nog veel gebeuren om van deze stad een inclusieve, veilige en bruisende plek voor iedereen te maken. Met evenementen, feestjes en een regenboogkoor gaan deze initiatiefnemers Almere op de kaart zetten.

Back to school-proms

In de kast zat hij niet, maar er echt uit? Nee, daar was tijdens Joeri’s middelbareschooltijd ook geen sprake van. Het duurde voor hem wat langer om echt zichzelf te kunnen zijn. De schoolfeesten sloeg hij over, net als veel andere lhbtiq+-personen. ‘Veel mensen konden immers niet met die personen met wie ze graag wilden gaan naar het schoolfeest. Ook ik vond het in die tijd lastig om een vriendje te hebben. Daarom hebben veel queers hun eindbal, Valentijnsfeest of ‘prom’ van de middelbare school gemist,’ begint hij zijn verhaal.

Een groot dansfeest met een kroonluchter, een rode loper, een photobooth en veel pracht en praal: als het aan Joeri Mol en Tyra Timmermans ligt, komt dat bal er alsnog. En het liefst komt er nog veel meer bij. De twee personen achter de kersverse stichting Queerwater, een knipoog naar ‘Weerwater’, hebben grootste plannen voor de stad Almere, te beginnen bij het geven van feestjes, waarvan eind februari de eerste op de planning staat.

‘Dat moet een Valentijnsbal worden. En niet een met een prom king en queen, maar met bijvoorbeeld twee kings en twee queens, of gewoon ‘royalty’,’ zegt Tyra. De twee leerden elkaar kennen in Café op 2, één van de weinige sociale, inclusieve gay-friendly plekken in de stad. Eerder hielden ze er queer-feestjes. Die werden goed bezocht.

‘Maar verder zijn er eigenlijk geen queer ontmoetingsplekken waar iedereen zich veilig kan voelen, of lhbtiq+-feesten in deze stad. Daar willen wij verandering in brengen,’ voegt ze toe. De Almeerse heeft net als Joeri een groot Almeers netwerk.

Joeri voegt toe: ‘Nu gaat iedereen naar Amsterdam of Utrecht. Ik kom daar ook al jaren, en heb nu pas het idee dat ik de juiste mensen in de gay community (die best toxic kan zijn) heb gevonden. Het zou mooi zijn als Almeerders hetzelfde in hun eigen stad kunnen vinden.’

Net als veel anderen benadrukken Tyra en Joeri dat er weliswaar heel veel lhbtiq+-persomen in Almere zijn, maar dat ze het lastig vinden om elkaar te vinden door een gebrek aan initiatieven en ontmoetingsplekken. Terwijl het juist zo belangrijk is voor met name lhbtiq+- jongeren om bij een gemeenschap te horen.

Regenboogkoor

One Voice, het allereerste regenboogkoor van Almere, werd opgericht door Ellen Veenker. De voorzitster van Col Canto, een stichting met meerdere koren, kwam op het idee toen ze in het buitenland een wereldkorenfestival voor regenboogkoren bezocht. Toen ze in Almere de behoefte ging peilen, kwam ze erachter dat die er zeker was.

‘Er zijn mensen binnen de regenbooggemeenschap die er heel senang mee zijn, en mensen die er minder makkelijk mee naar buiten treden. Mensen in transitie zijn bijvoorbeeld minder outgoing omdat de acceptatie minder vanzelfsprekend is,’ zegt ze.

Tijdens een transitie verandert je stem. Dat vergt begeleiding van een logopedist. ‘Bij ons koor leren ze hun stem beter te gebruiken, en dan wordt het heerlijk om met die nieuwe stem te gaan zingen,’ aldus Ellen.

Het koor heeft momenteel 21 leden van allerlei leeftijden en afkomsten. ‘Leden van begin 20, een vrouw van 85, en mensen van kleur: we zijn nu al ontzettend divers. Dat is best knap in een tijd waarin steeds meer koren kampen met vergrijzing of leegloop,’ leggen de twee uit.

De partner van René Bolhuis, ambassadeur van Stichting Roze 50+, was al op zoek naar een koor om zich aan te sluiten, maar vond nergens echt aansluiting. En toen kwam Ellen op hun pad. René zelf is inmiddels ook lid, hoewel hij vijftig jaar geleden voor het laatst zong. ‘De bedoeling was dat ik enkel mee zou helpen met de organisatie, maar ineens werd ik meegesleurd in het zingen,’ lacht hij.

Om je aan te sluiten bij het koor hoef je geen dijk van een stem te hebben, legt Ellen uit. ‘Het belangrijkste is dat je van zingen houdt, en dat je bereid bent om het even te proberen. Je kunt meer dan je denkt, en onze dirigent zal je van eerlijke feedback voorzien.’

Bij de opening van de Pride Walk tijdens de Winterpride zullen ze op 13 oktober voor het eerst optreden. Dat vinden ze best spannend. ‘Het zal zeker niet perfect zijn, maar we hebben er veel zin in,’ zegt René.

René erkent dat de gemeenschap in Almere als ‘los zand’ aan elkaar hangt. ‘Het verenigingsleven staat overal onder druk, ook in Almere. Ik ben nu al twee jaar ambassadeur, en nog steeds bezig om mijn weg te zoeken. Er zijn weinig samenhangende initiatieven in Almere en ik zou graag zien dat de oudere generatie meer met de jongere generatie wordt verbonden. Daar doe ik zelf ook mijn best voor, onder andere door contact te leggen met de regenbooggemeenschap in het asielzoekerscentrum,’ zegt hij.

Iedere derde zondag van de maand worden aansluitend het Danspaleis, de Regenboogborrel en de Regenboogmaaltijd gehouden in Bar Eetcafé Den Enghel. Het eerstvolgende Danspaleis staat gepland tijdens de Winterpride op 12 oktober in Casa Casla. Queer of niet, en oud en jong: iedereen is welkom, benadrukt René.

Winterpride

De Winterpride start op 11 oktober tijdens de coming out dag met een vol programma en sluit op 13 oktober af met de Pride Walk door het centrum van Almere. Shanella Bleecke, geboren en getogen in Almere, zit al twee jaar in het bestuur van de Winterpride. ‘Ik vind het belangrijk om me in te zetten voor Almere en de lhbtiq+-gemeenschap omdat ik zelf queer ben en weet waar mensen tegenaan lopen en waar hun behoeftes liggen. Als queer heb ik ook genoeg privileges. Die wil ik graag inzetten om de lhbtiq+-gemeenschap te versterken.

Zelf voelt ze zich niet onveilig vanwege haar seksuele oriëntatie, maar ze weet dat anderen zich dat wel kunnen voelen. Schelden, bespuugd worden, en zelfs fysiek geweld: het gebeurt ook in Almere. ‘Veiligheid, gemeenschapshechting, zichtbaarheid: ze gaan hand in hand. Winterpride is er niet alleen om de zichtbaarheid van onze gemeenschap te vergroten, maar ook om de community hechter te maken. Dit komt de veiligheid ten goede.’

De opening van de Winterpride vindt plaats in het stadhuis. Tijdens een diner zullen verschillende partners onder begeleiding van gesprekskaarten het gesprek aangaan met leden van de gemeenschap. ‘Leden van een gebedshuis, bijvoorbeeld, die met queer personen in gesprek gaan. De bedoeling is dat we een stukje ongemak wegnemen en de zichtbaarheid van onze gemeenschap vergroten,’ legt Shanella uit.

Vorig jaar deed ze zelf mee. Toen werd er een kookavond georganiseerd. Shanella was ingedeeld met een non-binair persoon van een jaar of veertien. Daar heeft ze een waardevol gesprek meegevoerd. ‘Diegene was hen authentieke zelf, zo jong al– daar had ik ontzettend veel bewondering voor.’

Mannen die hand in hand lopen. Vrouwen die elkaar kussen. Personen die in transitie zijn – voor veel jongeren is het door onder andere de komst van social media de normaalste zaak van de wereld. Shanella observeert meer acceptatie door ouders als hun kroost uit de kast komt. En toch schuilt ook daar vaak nog een stukje ongemak, vindt ze. ‘Er zijn ouders die hun trans kind accepteren, en de transitie volledig steunen, maar dit dan uit schaamte niet tegen hun collega’s op het werk vertellen. Terwijl het juist zo belangrijk is trots op je kind te zijn.’

Daarom is ze blij dat Jörgen Raymann de Winterpride steunt. Na vertoning van de film SUHO op 12 oktober, een film die gaat over de eerste zwarte homo-organisatie in Nederland, gaat Jörgen in gesprek met de makers. ‘Jörgen heeft een queer dochter, is onderdeel van de community en noemt zichzelf een ‘queer ouder’. Hij staat naast haar op de barricades en loopt soms zelfs voorop in de strijd voor acceptatie. Hij verkondigt overal hoe trots hij is op zijn dochter. Daarmee is hij een voorbeeld voor andere ouders,’ zegt Shanella.

Hoe ging dat eigenlijk bij haar thuis? ‘Mijn ouders vroegen me nooit wanneer ik thuiskwam ‘met een vriendje’, maar wanneer ik thuis zou komen met een ‘vriendje of vriendinnetje’. Daardoor was het voor mij een stuk makkelijker om uit de kast te komen.’

Ook zij erkent dat er in Almere tot nu toe nog te weinig voor de lhbtiq+-gemeenschap wordt georganiseerd. Juist daarom zijn de Winterpridedagen, met de Pride Walk, het slotfeest, het roze Danspaleis en de vele films en bijeenkomsten, zo belangrijk voor de stad. ‘Mensen denken bij de Almeerse lhbtiq+-scene al snel aan witte homomannen, terwijl de gemeenschap zo veelzijdig is. Voor queer ouderen in verzorgingshuizen is bijvoorbeeld helemaal niets, ook die doelgroep wil ik bereiken. Veel mensen kijken het hele jaar naar de Winterpride uit, omdat het het moment is om te vieren en trots te zijn op wie jij bent.’

Ze sluit af met de woorden dat de Winterpride bezig is om nog veel meer samenwerkingsverbanden aan te gaan, zodat ze ook na oktober nog veel evenementen kunnen organiseren voor mensen in de stad.