God in Almere

Een deel van die ruimte wordt op de Evenaar ingenomen door de Hindoeïstische Shri Vishnu Mandir tempel. Helaas is deze gesloten op het moment dat ik er langs kom en leveren mijn pogingen een afspraak te maken niets op. Het bestuur heeft op dit moment geen behoefte te reageren, verexcuseert de dame die ik aan de lijn krijg. Ook bij de Omar Ibn Al Khattab moskee iets verderop vang ik bot. Als ik aanbel blijken er alleen vrouwen aanwezig en die mogen me niet ontvangen. Via de mail doe ik verschillende pogingen contact te leggen, maar daar komt geen reactie op. In de loop van de week kom ik wel in contact met Abdulhaq Compier, arts in het dagelijks leven. Ik tref hem later samen met de fotografe voor de Baitul Afiyat Moskee in Almere Poort. Met veel ruimte er omheen is het een imposant gebouw om te zien. Met de bouw werd in 2016 gestart en inmiddels is de fase van de afwerking aangebroken. De hoop is dat het gebouw in maart volledig in gebruik kan worden genomen. Gezamenlijk gaan we naar binnen.  Net als ikzelf of Tuan Tran is Abdulhaq niet gelovig opgevoed: ‘Ik ben opgegroeid in Schagen, in de kop van Noord Holland. Mijn ouders kwamen uit Amsterdam. Mijn vader was docent aan een middelbare school en mijn moeder was medisch assistente. Ik ben opgevoed met waarden zoals eerlijk zijn, rechtvaardig zijn voor mensen en dieren en goed zorgen voor de natuur. Het gedenken van de tweede wereldoorlog was ook een belangrijk ijkpunt: voorkomen dat er ooit weer zoveel leed en onrecht zou zijn. Maar mijn grootouders hadden hun kerkelijkheid opgegeven, en mijn ouders hielden er ook afstand van.’

Toch leidde het leven Abdulhaq uiteindelijk wel het gelovige pad op: ‘Toen ik 21 was, ben ik naar Australië geëmigreerd om daar een paradijselijk leven te gaan leiden met zon, zee en strand. Ik kwam er daar achter dat dat niet gelukkig maakte. Dit besef verontrustte mij diep. Als ik nu terugkijk, ben ik toen begonnen met zoeken naar wat gelukkig maakt, waar het leven over zou moeten gaan. Op die zoektocht liep ik, op mijn 23e, binnen in een eethuisje van mensen van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. Ik ervaarde bij hen een licht dat ik niet goed begreep maar dat heel bijzonder en prettig was. Daarop ben ik de Islam en andere godsdiensten gaan bestuderen, zelfs tot op de universiteit. Na drie jaar onderzoek kwam ik tot de conclusie dat Mohammed een profeet van God is en de Ahmadi moslims de ware Islam vertegenwoordigen. Op mijn 26e ben ik tot de gemeenschap toegetreden.’

Het bleek een mooie reis, die zo nu en dan ook moeilijke momenten kende: ’Ik wilde alles onderzoeken, weten en begrijpen, dat is een zegen maar soms vroeg het veel van me. Verder moet iedere bekeerling balans vinden in het praktiseren van het geloof. Ik lees dat anderen, net als ik, soms te snel willen en dan weer een periode moeite hebben, voordat ze balans vinden. Tip: de uiteindelijke balans vind je door je te verdiepen in de liefde van God en de ontroerende karakters van de profeten Mohammed en Ahmad, de Messias van de latere dagen.’ En hoewel ieder geloof weleens op de proef wordt gesteld, twijfelde Abdulhaq nooit aan zijn beslissing: ‘Ik ben nooit aan God of het profeetschap gaan twijfelen, maar ik denk dat het moeilijkste als bekeerling is dat je dorstig bent naar mensen die het volmaakte voorbeeld geven. Mensen zijn echter niet volmaakt – en soms zie je hen door je eigen onvolmaaktheid verkeerd. Gelukkig heeft onze lieve kalief, Mirza Masroor Ahmad, onze geestelijk leider, in zijn toespraken veel aandacht voor rechtvaardigheid van mens tot mens.’

De beslissing om op latere leeftijd tot een religie toe te treden kan door de omgeving met argwaan bekeken worden. Bij Abdulhaq was dat niet het geval: ‘Mijn familie is erg tolerant geweest. Ze hebben wel zeker willen stellen dat ik me niet bij een extremistische groepering had aangesloten. Daar ben ik ze dankbaar voor. Ook op mijn werk heb ik nooit problemen gehad door mijn geloof.’

Het multiculturele karakter van Almere trok Abdulhaq al vanaf zijn komst in 2007: ’De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap heeft zich vanaf haar ontstaan in India in 1889 ingezet voor verdraagzaamheid en dialoog. Ik verheug me erop dat deze traditie in Almere tot leven komt via de nieuwe moskee Baitul Afiyat in Almere Poort. De essentie van de Islam is het recht doen aan God en aan je medemens. Of het nu in mijn werk is of in mijn familie, ik probeer mensen veiligheid en aandacht te geven, net zoals de profeten in wie ik geloof, dat deden.’

 

Het is mooi om te zien hoe de verschillende vormen van religie en spiritualiteit een vanzelfsprekende plek hebben in Almere. En als er iets opvalt tijdens de gesprekken is dat geloof in Almere lijkt te groeien en bloeien. Op meerdere plekken in de stad verrijzen nieuwe geloofshuizen en gemeenschappen dijen uit. Het is een bron van talloze persoonlijke verhalen, waar dit drieluik bij lange na geen recht aan doet. Daarom zal deze serie in 2019 ongetwijfeld worden vervolgd.