‘Hoe dichter bij de dood, hoe meer ik geniet van het leven’ 

Dertien jaar is haar Milo nu, de zoon die Linda samen met Carl kreeg. De twee leerden elkaar kennen bij een muziektheatergezelschap. Zij was zangeres en actrice en hij muzikant en componist. Carl was haar steun en toeverlaat toen ze in 2012 borstkanker kreeg. Linda onderging de behandelingen en knapte weer op. En toen kwam twee jaar later de volgende klap: Carl overleed plotseling aan een hartstilstand. Milo was toen zeven jaar oud. 

In haar eerste boek Schaduwkracht neemt Linda de lezer mee op een reis van wanhoop naar hoop. Van het moment dat ze haar man dood aantreft tot aan het moment dat ze samen met Milo over een brug loopt, en de zon over het water ziet schitteren. Toen besefte ze dat ze weer gelukkig kon worden. ‘In elke situatie van trauma en verlies heb je een keuze: ben je een slachtoffer of neem je het heft in eigen handen en doe je er iets positiefs mee? Ik koos het laatste,’ vertelt Linda in haar huis in Almere, waar ze samen met haar zoontje en vriend Joris woont. 

'Het is heel lastig om een leven waar je zo van geniet los te moeten laten.'

Na het overlijden van Carl sloeg Linda weer aan het daten. Weduwtroost, noemt ze het zelf. Maar toen leerde ze Joris kennen, met wie ze inmiddels al bijna vijf jaar samen is. Samen met Milo vormen ze een gelukkig gezin. Alles ging goed, totdat Linda het vorig jaar oktober ineens benauwd kreeg. Na een halfjaar onderzoeken naar de oorzaak, bleek dat de borstkanker terug was. En dit keer was het al volledig uitgezaaid. In juni kreeg ze te horen dat ze nog maar een half jaar te leven heeft.  Milo’s achttiende verjaardag, op haar tachtigste hand in hand met Joris op een bankje zitten, oma worden: Linda zal het niet meer meemaken. Het boek Loslaten begint waar Schaduwkracht eindigt. Het gaat over het loslaten van het leven, maar ook over het loslaten van het idee dat je alles in de hand kunt houden. ‘Soms moet je erop kunnen vertrouwen dat, als je valt, je wordt opgevangen door de mensen om je heen,’ zegt Linda, die het boek tussen de onderzoeken, bestralingen en chemo’s door schreef. ‘Maar het is heel lastig om een leven waar je zo van geniet los te moeten laten.’ 

In het begin probeerde Linda in haar boek een antwoord te krijgen op de vraag waarom nou juist haar dit moet overkomen, maar die is er niet. In plaats van te gaan zitten piekeren besloot ze van de tijd die ze nog heeft iets moois van te maken. ‘Veel mensen verliezen zichzelf in het huishouden, werk en verplichtingen. Of ze zeggen nooit dat ze trots zijn op hun geliefden en van ze houden. Maar later kan wel eens eerder zijn dan je denkt. Daarom wil ik lezers meegeven niets uit te stellen,’ zegt Linda. 

Zelf werkt ze al maanden een bucket list af. Van cocktails drinken op Ibiza tot aan het Rijksmuseum bezoeken: de lijst bevat grote en kleine doelstellingen. ‘Door de coronamaatregelen konden veel dingen niet, daarom ben ik in plaats van Ibiza naar Schoorl in Noord-Holland geweest. Ook de reis naar Loch Ness in Schotland, om het monster te bezoeken, ging niet door,’ vertelt ze. Vervelend, maar geen ramp. Want hoe dichter bij de dood ze komt, hoe meer ze geniet van de kleine dingen in het leven. ‘Ik ging heel anders naar dingen kijken, zocht het niet meer in het grote, maar in het kleine geluk. Een zonnige middag in de achtertuin bijvoorbeeld, of een bezoek aan het Rijksmuseum met mijn familie. Daar was ik nog nooit geweest.’ 

Veel activiteiten op de bucket list doet ze samen met haar zoon. Zo kwam laatst een bevriende chef- kok bij hun thuis langs. Milo, die net als zijn overleden vader erg van koken en eten houdt, mocht zelf verse kreeft bereiden. Binnenkort gaan ze samen naar het Okura hotel in Amsterdam voor een luxe diner en hotelovernachting. Voor haar een mooie ervaring, voor hem een mooie herinnering. Linda schrijft alle verhalen en herinneringen op in een boekje voor Milo. ‘Dit boekje staat vol met herinneringen en verhalen over mij, over jou, over ons. Als je dit leest ben je ik er niet meer, en kan ik niet meer samen met jou herinneringen ophalen,’ staat er. 

Wat ze nog graag met haar zoon zou willen doen? Op een bankje zitten, kijkend naar de Atlantische Oceaan. ‘Na het overlijden van Carl wilde ik soms niet meer verder. Op een dag droomde ik dat ik van de weg afreed. Maar in plaats van te vallen, schoot de auto de lucht in en vloog ik. Het volgende moment droomde ik dat ik met Milo, een lange slungelpuber, op een bankje zat, met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Toen besefte ik dat, als ik dood zou zijn, ik hem niet zou kunnen zien opgroeien. Inmiddels is hij die lange slungelpuber uit mijn droom,’ vertelt de Almeerse. 

Linda probeert haar familie zo goed mogelijk achter te laten, en te ontlasten waar dat kan. Daarom heeft ze haar eigen uitvaart geregeld en werd er een crowdfunding actie gestart voor Milo. Binnen vier dagen haalden ze het benodigde bedrag op, genoeg voor de erfbelasting van het huis. Hierdoor kan Milo samen met Joris in het huis blijven wonen. Hetzelfde huis waar hij zoveel herinneringen aan zijn vader heeft en, als zijn moeder er straks niet meer is, ook aan haar heeft.   

Ondertussen ondergaat Linda nog altijd levensverlengende behandelingen voor haar ziekte. Zo wordt ze binnenkort geopereerd aan één van haar stembanden. De linker stemband is verlamd, waardoor praten lastig is. ‘Zodat ik weer kan zingen,’ legt ze uit. ‘Vroeger zong ik met het muziektheater liedjes uit de jaren veertig, vijftig en zestig voor zorginstellingen in en om Almere. Ik mis het enorm.’ 

De artsen gaven aan dat Linda misschien de kerst niet zal halen. ‘Maar ik ben vastbesloten om me daar niet aan te houden.’ In juni 2021 wordt ze vijftig. En dát halen is haar ultieme doel; het staat bovenaan haar bucket list. Dat zou betekenen dat ze half jaar langer leeft dan werd voorspeld. ‘Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit,’ besluit Linda, glimlachend en vastberaden. 

De aangrijpende autobiografische roman Schaduwkracht en het hartverscheurende vervolg Loslaten zijn via alle (online) boekhandels te koop en kunnen ook worden besteld via haar eigen website: www.leesvoedsel.nl