aan het woord
Hoe mensen hun seksualiteit in willen vullen is aan hen
Fetisjfotografe Suzanne
“Ik heb het voordeel dat mijn omgeving het heel oké vindt. Ze kennen mij natuurlijk ook, en ze weten dat ik iemand ben die iedereen accepteert zoals hij of zij is, ik heb geen oordeel over wie of wat dan ook. Seks met kinderen, dieren of dode mensen vind ik niet oké, maar hoe mensen verder hun seksualiteit in willen vullen is aan hen”.
Suzanne van de Laar, ook bekend als Different By Suus, is fetisjfotografe: “Ik ben begonnen toen ik door Mister B, een fetisjwinkel in Amsterdam, werd gevraagd om de puppyverkiezing te komen fotograferen. Puppy’s zijn mensen die verkleed zijn en zich ook pup voelen. De sfeer is daar zo fijn, iedereen respecteert elkaar en is vriendelijk tegen elkaar. Er was daar ook een Mister Leather verkiezing en daar ben ik met allerlei mensen uit de wereld in gesprek geraakt. Naar aanleiding van de foto’s die ik daar maakte is het balletje gaan rollen en ik ben gaan werken als fetisjfotografe. Het was flink aftasten voor ik omarmd werd door de gemeenschap, want ik ben een vrouw en ook nog eens een heteroseksuele vrouw die in een homogemeenschap komt”. Dat is iets waar ze nog steeds tegenaan loopt. “Op Darklands, in België, ben ik de eerste vrouw die een Mister Leather gaat jureren. Er zijn wel dingen aan het veranderen, we maken grote stappen in die discriminatie, maar in Parijs mocht ik niet eens een fetisjwinkel in om mijn eigen boekje te bekijken dat daar werd uitgegeven, omdat het alleen voor homomannen was”.
Ben ik ineens de eerste vrouw die een Mister Leather gaat jureren
Suzanne gelooft heilig in het laten zien van mensen zoals ze zijn. Zo gebruikt ze weinig photoshop en probeert ze mensen zo puur mogelijk te portretteren. “Het wegwerken van een puistje is nog tot daar aan toe, maar ik maak mensen niet slanker of anders dan ze zijn. Een fetisj gaat lang niet altijd over seks, iedereen is wie hij is, en mensen willen daar graag mee op de foto”.
“Mensen nemen hun eigen spullen mee. Spullen kunnen om hygiënische redenen sowieso niet hergebruikt worden en uiteindelijk is iedere fetisj ook heel persoonlijk. Daarnaast heb ik een ander fotografiebedrijf waarvoor ik ook kinderfeestjes in mijn studio heb, en dan wil je niet dat er zweepjes en ander grof geschut voor het pakken ligt”. Het gaat er voor Suzanne om dat mensen zich comfortabel voelen en dat het veilig blijft. “Een tijd terug had ik een cliënt die graag vastgespijkerd wilde worden aan een kruis. Ik heb aangegeven dat ik daar toestemming van een arts voor wou hebben en toen bleek dat dat absoluut geen optie was. We hebben die persoon uiteindelijk met touwen vastgebonden aan dat kruis en het resultaat is net zo mooi geworden. Ik ga mee in de wensen van klanten en sta open voor alles, maar ik wil wel dat het veilig blijft”.
Haar omgeving is overwegend positief, juist ook omdat ze weten hoe Suzanne in het leven staat en omgaat met anderen. “Zo nu en dan krijg ik te horen dat een vage kennis heeft gezegd dat ik een sekskelder heb waarin ik de gekste spullen bewaar. Ik schud dat van me af. Het is nergens op gebaseerd, en daarnaast woon ik in Almere en weten we allemaal dat we hier geen kelders hebben”. De mening van haar dochter Merel, van vijftien, is het leukste voor haar. “Merel is zo positief en enthousiast. Ze komt op plekken waar een andere vijftienjarige nooit zou komen en krijgt daar zo veel levenswijsheden mee. We kunnen haar als ouders wel vertellen dat ze geen wiet moet roken, maar ik fotografeer ook de band UB40 en als ze dan naast de toetsenist zit, die hartstikke stoned is, die haar vertelt dat ze pas wiet mag roken als ze 23 is omdat haar hersenen tot die tijd nog doorgroeien, zet dat zo veel meer kracht bij. Ze is hartstikke positief over mijn werk en vindt het juist heel leuk dat ik dit doe”.
Iedereen weet dat we in Almere geen kelders hebben, laat staan een sekskelder
Helemaal onbekend met de wereld was ze niet. Suzanne had in haar twintiger jaren een aantal erotiekzaken en heeft een radioshow gehad over seksualiteit en veilig vrijen. “Ik krijg vaak de vraag of ik ’s avonds met een zweep in mijn handen in de slaapkamer sta, maar dat is niet het geval”. Ze zoekt ook haar eigen grenzen op en fotografeert dingen waar ze aan moet wennen. “Als het goed is ga ik in mei een suspension shoot doen, dus waarbij je mensen ophangt met haken. Aan dat idee moet ik wel even wennen, maar ik heb wel zoiets van kom maar, laat maar zien, als jij denkt dat het goed is zet ik het graag op de foto”.