Ik ben zeven cadeaubonnen misgelopen en daar baal ik best van

Toen ik 24 was, werd mijn vriend ziek.

Voor mij is het daarom heel normaal dat mijn vriend geen werk heeft en ziek thuis zit. Ik vertel trouwens iedereen dat hij onze huismanager is. En wat de taken zijn van een huismanager? Erop toezien dat alles in het huis werkt: De bank, de tv, de koelkast. Dit is natuurlijk een lollige verkapte versie van: thuis zijn. Maar goed, huismanager klinkt gezelliger dan afgekeurd thuis zitten. 

We hebben inmiddels een goede manier gevonden om hier mee om te gaan en maken er samen het beste van. Als ik dit terug lees klinkt het eigenlijk heel depri, maar het is het tegenovergestelde. Ik ben heel, heel blij dat we niet meer in de medische molen zitten. Nu we eindelijk in een rustig vaarwater zitten na alles wat er is gebeurd, genieten we veel meer van de dingen die we nu wél kunnen doen samen.

Toch voelde ik mij in die tijd erg alleen als ik eerlijk ben. Ik kon er met niemand echt over praten omdat er niemand in mijn omgeving was die snapte waar ik doorheen ging. Wat super logisch is, want welke 24-jarige zorgt er voor zijn/haar 26 jarige vriend? Hoe dat eruit zag? De eerste paar maanden lag hij in het ziekenhuis. Daarna heeft hij een half jaar in onze woonkamer in een ziekenhuisbed gelegen. Elke dag kwam de thuiszorg langs. Lopen en bewegen kon hij amper. De jaren erop tot nu was het opkrabbelen met veel pieken en dalen, maar hij is nog steeds niet in dezelfde staat als voor het ziek zijn.  

Toen we het op de redactie hadden over het thema mantelzorg, zette mij dit aan het denken. Ik dacht altijd aan een mantelzorger als aan iemand die je billen afveegt, je eten voert, je steunkousen aandoet. Je weet wel, echte ‘zorg’ taken. Ik googelde de term: mantelzorger.

‘Mantelzorg is onbetaalde en vaak langdurige zorg voor zieke familieleden of vrienden. Dit kan verzorging zijn of hulp bij dagelijkse activiteiten.’

Dat lezende voldeed ik aan alle kwalificaties maar toch voelde ik mij geen mantelzorger, ik ben er voor iemand waar ik van hou, right? Maar tegelijkertijd zorgde ik zeven jaar lang wel voor de boodschappen, een schoon huis, kookte, haalde medicijnen op, ontving de thuiszorg naast mijn fulltime baan. Dit kwalificeert zeker onder onbetaalde en langdurige zorg. En nu denk je vast: ‘Joh Malu, wat maakt het uit?’ Ik dacht precies hetzelfde, totdat ik er onlangs achter kwam dat er iets bestaat als Mantelzorgwaardering. Je kan dus in aanmerking komen voor een VVV-bon of een geldbedrag. Dit wist ik niet! Zeven jaar lang heb ik gezorgd zonder enig bedankje in de vorm van een cadeaubon. Bi-zar.

Ik baal natuurlijk stevig van die VVV souvenirs die ik allemaal had kunnen bezitten maar wat ik eigenlijk wil zeggen dat ik blijkbaar mantelzorger was zonder dat ik wist dat ik mantelzorger was. Omdat ik het gevoel had dat ik de enige was die hier doorheen ging. Misschien had ik mij minder alleen gevoeld als ik had geweten van al die mensen van van verschillende leeftijden die hier ook doorheen gaan. Als er al een term ‘mantelzorgwaardering’ bestaat, dan is dit vermoedelijk een veel groter issue dan ik had gedacht. Misschien had ik wel lotgenoten kunnen opzoeken? Die gedachte had mij al onwijs kunnen helpen.

Dus als iemand dit leest en door hetzelfde heen gaat: weet dat je niet alleen bent. Iets wat ik in die tijd dus best een troost had gevonden. 

Met mijn vriend gaat het steeds iets beter. We zijn nu zeven jaar verder en er is sinds kort een stipje op de horizon. Sinds begin maart is hij aan een revalidatietraject begonnen. Iets wat zeven jaar geleden ondenkbaar was. Dus voor iedereen die ‘s nachts wakker ligt van zorgen voor partners, kinderen, ouders, vrienden, broers en zussen; al zorg je uit liefde, dat wil niet zeggen dat het vanzelfsprekend is. Je bent sneller toch per ongeluk een mantelzorger dan je blijkbaar denkt.

Tot slot baal ik misschien toch wel een beetje van die cadeaubonnen die ik ben misgelopen al die jaren. Dus als je in dezelfde situatie bent, wellicht biedt het een beetje troost dat je die alsnog kan aanvragen. Koop er iets leuks van voor jezelf, want dat verdien je.