Knapper door de natuur

Dat buiten in de natuur zijn voor ons allemaal super goed is, is denk ik wel duidelijk. Toch zitten we meer op onze laptops, telefoons en tv’s dan ooit.

Sinds 2013 is het aantal kinderen dat buiten speelt gedaald van 20 naar 14 procent en 30% speelt nooit buiten, staat in een artikel van Jantje Beton over kinderen die weinig buiten spelen. Dat was vijf jaar geleden nog 20%. (bron: Jantje Beton)

Maar wat doen al die kinderen dan? Juist ja, Tiktokken, Enzoknol kijken en gamen. En nu wil ik die generatie flink judgen. Want ‘buiten spelen’ is super belangrijk voor je als kind! DaT wEten wE tOcH AlLemAal?! Maar dit is hypocriet om te judgen om verschillende redenen. Want 1) wij spelen ook niet meer buiten. En 2) wij speelden ook buiten en kijk ons nu de hele godganse dag scrollen en typen.

Dus de vraag is, is het erg dat we minder buiten zijn? Vooral als we allemaal eindigen als de hoofdpersonages uit de sciencefictionfilm The Matrix? – Waarin een toekomst wordt uitgebeeld dat de mensen door de technologische vooruitgang allemaal slaven worden van eigen gemaakte machines. Klinkt niet mega onbekend, toch?

Nu weten we het antwoord sowieso. Als je even googled, weet je dat buiten zijn 1000 miljoen positieve effecten kan hebben op je lichaam. Het vermindert stress, bevordert creativiteit, je wordt er fysiek beter van EN je wordt onwijs knap. Nou ja, dat laatste weet ik niet 100% zeker, maar zal vast wel

Maar hoe fascinerend is het, dat we er toch allemaal massaal voor kiezen om vrijwel elke avond een nieuwe serie op Netflix te bingen? En als we dan wel de deur uit gaan, we toch minstens iedere tien minuten op onze telefoon zitten? En zo de effecten die het buitenleven moet hebben, eigenlijk meteen wegswipen.

Het is verslavend. En ja, ik ben ook verslaafd aan mijn telefoon. En ook al weet ik bovenstaande natuurlijk perfect, ook ik kan er maar niet vanaf blijven.

Twee jaar geleden was ik een maand werken op een camping in Frankrijk, vlak nadat ik een  een burn-out had gehad. Toen ik op de camping aan kwam, kwam ik erachter dat er weinig tot geen bereik op de camping was. Er was wel wifi maar deze was zo ontzettend traag, dat je er eigenlijk precies niks mee kon. In het begin was ik daar ronduit paniekerig over en vond ik het zo irritant: Ik had het gevoel dat ik alles miste van thuis en was daar continu mee bezig. 

Op een gegeven moment besefte ik ook dat ik juist naar Frankrijk ging om meer buiten te zijn, meer in het moment te leven. Carpe Diem weet je wel. Want het continue ‘aanstaan’ en bereikbaar zijn en prikkels overal om me heen waren mede de oorzaak van mijn burn-out.

Na twee dagen merkte ik dat ik het heel relaxed vond. Ik hoefde niet continu na te denken dat ik het thuisfront moest updaten, want dat kon letterlijk niet. Het was soms wel vervelend omdat ik mijn vriend wilde spreken, maar gelukkig kon ik soms bellen als we naar de supermarkt gingen of als ik boven op een koe in een weiland ging staan. (Oké niet geprobeerd maar in het begin had ik wel de urge om het te doen). En voor de rest had ik eigenlijk geen behoefte om iemand anders te bellen of appen of mailen.

In die weken heb ik geslapen als een baby. Je weet wel, dat je je kussen aanraakt en gewoon out bent. Het buiten zijn en fysiek werken in plaats van achter een scherm zitten had zo veel effect op mij. Ik kon naast beter slapen ook aanvoelen wanneer ik moe was, of honger had. Ik had nul besef van tijd en als ik even niks te doen had keek ik naar de bomen of maakte ik een praatje met de mensen op de camping. Ook heb ik de leukste vriendschappen gesloten. Ik voelde me toen weer letterlijk een kind dat buiten mocht spelen.

Ik dacht natuurlijk dat ik bij thuiskomst mijn leven ging beteren en ik mijn  mijn schermtijd drastisch zou veranderen maar helaas viel het tegen. Ja, het is mijn werk om dingen op socials te plaatsen dus daar kan ik mij mooi achter verschuilen, maar het is ook gemak. Lekker de tijd doden met leuke kattenfilmpjes; ik bleek dat nog steeds prima dagelijks te kunnen. Is ook leuk en dat mag. Maar de balans vinden? Dat blijft een dagelijkse struggle.

Dus om terug te komen op de vraag: is het erg dat we minder buiten zijn? Ja. Want of we nou allemaal eindigen als de hoofdpersonages in de film The Matrix of niet, buiten zijn is naast alle voordelen volgens Google, gewoon super chill. En wie weet, misschien worden we er toch allemaal ook knapper van.