Pan soep

Shanella doet een audiovisuele opleiding aan het Mediacollege Amsterdam. Daarnaast werkt ze voor Eye Filmmuseum, waar ze jongeren begeleidt voor MovieZone, een jongerencommunity voor filmliefhebbers. Ze stelt institutioneel racisme aan de kaak en loopt stage bij Lilith Magazine, een intersectioneel feministisch mediaplatform. Romeo is jongerenwerker bij De Schoor. Daarnaast was hij betrokken bij de organisatie van het Almere Tegen Racisme-protest in juni.

Romeo: ‘Mooi hoe je jezelf neerzet, Shanella. Ik ben trots op mensen zoals jij die laten zien wie ze zijn en waar ze voor staan.

Shanella: ‘Dat is hartstikke belangrijk. Hoe is het om jongerenwerker te zijn in Almere?’
Romeo: ‘Ik heb de mooiste baan van Almere!’

Shanella: ‘Als ik denk aan Almere, denk ik aan een pan soep met van alles erin, het is hier zo divers. Het lijkt me moeilijk om met zoveel verschillende jongeren te werken.’

Romeo: ‘Klopt. Er leven meer dan 160 verschillende nationaliteiten in Almere en dat is wat deze stad zo mooi maakt. Tijdens het Black Lives Matter-protest in juni stonden er naast heel veel jongeren ook mensen zoals Tanja Jess, Jörgen Raymann en Remy Bonjasky op het podium. Die pan soep is dus een heerlijk soepje dat heet geserveerd moet worden en waar iedereen van moet durven proeven. Want er zijn ook mensen die zeggen: “Die soep ziet er goed uit, maar ik eet hem niet.” Onbekend maakt onbemind. Maar gelukkig staan er nu veel meer mensen op om kleur te bekennen.’

'Het is echt oké is om anders te zijn.'

Shanella: ‘Ik merk dat vooral mijn generatie zich probeert af te zetten tegen de norm. Dat vind ik tof, dat het echt oké is om anders te zijn en iedereen te accepteren die niet aan de norm voldoet.’

Romeo: ‘Je zegt het heel mooi. Je kunt mij zien als doorgewinterde volwassene, terwijl jij net zo goed volwassen bent. Waarom zou mijn norm beter zijn dan die van jou? Ik moet in staat kunnen zijn om toenadering te zoeken tot mensen zoals jij. Wat voel jij, wat ervaar jij? Maar de gevestigde orde ziet dat niet zo.’

Shanella: ‘De oudere generatie wil inderdaad meer dingen op een rustige manier bespreken. Ik heb het gevoel dat zij soms denken: die nieuwe generatie is soms too much, ze moeten kalmer aan doen. Maar wij willen nu verandering. Morgen moet het klaar zijn!’

'Niet iedereen is klaar voor verandering.'

Romeo: ‘Als mensen zich niet kunnen vinden in wat je zegt, wordt je stem niet altijd gerespecteerd of gewaardeerd. Dan ben je opeens die snotneus van negentien die niets weet.’

Shanella: ‘Precies! Dat heb ik veel op school ervaren. Hier in Almere zat ik op een van de meest diverse scholen, het Buitenhout College. Ik heb er veel leuke mensen leren kennen en heb er geleerd om vanuit verschillende perspectieven te kijken en respect te hebben voor elkaar. Toen ging ik naar het Mediacollege in Amsterdam. Het viel me meteen op hoe wit het was. Daar schrok ik van. In oktober en november sprak ik me uit over zwarte piet, die nauwelijks werd besproken in een college over blackface in de filmgeschiedenis. Dat heb ik toen aangestipt, waarop een discussie ontstond. Ik ben ook met het bestuur in gesprek gegaan over het aanpassen van dat college. Zij zeiden: “We zijn ermee bezig, misschien kunnen we het volgend jaar veranderen.” Hoezo volgend jaar?! Het moet nu! Toen realiseerde ik me dat niet iedereen klaar is voor verandering. Ik moet daar respect voor hebben, maar het is lastig. Ik ben de hele tijd op mijn horloge aan het kijken: zijn jullie er nu klaar voor?’

Romeo: ‘Dat snap ik. Ik nam op privétitel deel aan de antiracismedemonstratie, want ik zie hoeveel ongelijkheid er is, ik ben zelf in het verleden weleens gediscrimineerd en ik wil mijn stem gebruiken voor het goede. Maar ik ben ook onderdeel van de organisatie waar ik voor werk, dus ik had met ze besproken dat ik mee wilde doen aan die demonstratie. Ze waren blij dat ik me ervoor wilde inzetten, maar gaven aan dat ze het een politiek gevoelig onderwerp vonden en moesten erover nadenken of ik het vanuit de organisatie kon doen. Als ik activistisch ben en aandacht voor iets wil vragen geven ze me daar dus wel de ruimte voor, maar dat vanuit de organisatie doen, kan niet.’

Shanella: ‘Ik herken dat van mijn werk bij Eye. Het platform MovieZone, waar ik voor werk, is heel inclusief: we proberen iedereen een kans te geven zich met film bezig te houden. Ik ben trots als ik praat over MovieZone, maar binnen Eye ben ik een van de weinige mensen van kleur. En Eye had pas vorig jaar voor het eerst in zeventig jaar een solo-expositie van een vrouw. Dus Eye kan veel inclusiever worden en ik voel me niet altijd helemaal thuis daar. Maar ik besef me dat ik me op beleidsniveau moet bewegen om verschil te maken. Ik wil graag de jongerenstem in die beleidslaag laten horen, zodat ze weten wat er speelt bij mensen zoals ik en wat zij kunnen doen.’

'Blijf dicht bij jezelf, anders raak je uitgeput.'

Romeo: ‘Verandering kan mij ook niet snel genoeg gaan. Gesprekken moeten inderdaad op beleidsniveau gevoerd worden, met burgemeesters en wethouders. Mensen zoals jij moeten in de spotlight komen te staan, want jullie worden de nieuwe beleidsambtenaars of bestuurders. Ik voel me in ieder geval bevoorrecht dat ik dit gesprek nu met jou voer.’

Shanella: ‘Heb je nog een tip voor mij? Jij bent al best lang met deze onderwerpen bezig, hoe kan ik ervoor zorgen dat ik niet uitgeput raak over dertig jaar?’

Romeo: ‘Hoe moet ik jou een tip geven? Toen ik zo jong was als jij was ik niet zo ver in mijn denken. Maar als je uitgeput raakt, komt dat vaak omdat je niet dicht bij jezelf bent gebleven. Dus het is belangrijk dat te blijven doen en te staan waar je voor staat. Heb jij nog een tip voor mij?’

Shanella: ‘Ik vind het heel erg mooi om iemand die wat ouder is te horen zeggen: “Ik probeer jong te blijven en de doelgroep te begrijpen.” Bij docenten en andere begeleiders die ik heb gekend, heb ik vaak het gevoel gehad dat ze dat bewustzijn misten. Dus ik zou zeggen: blijf dat doen.’