Queer huwelijken zijn ook serieus

Drie jaar geleden ontmoetten Anna en Iryna elkaar in de bar in Oekraïne waar Anna werkte als hostess. De kunstenaar en tattoo-artiest Anna was normaal gesproken heel sociaal, maar toen ze Iryna zag werd ze opslag verlegen. Het duurde een uur voordat ze Iryna durfde te benaderen, maar toen ze zag dat haar baas stond te praten met haar toekomstige geliefde pakte ze haar kans. Anna vroeg haar baas om ze aan elkaar voor te stellen en de vonken sloegen meteen over. Ondanks het feit dat Iryna net uit een relatie kwam en stellig vrijgezel wilde blijven voelde zij de chemie ook meteen. “Anna zag eruit alsof ze uit een sprookje stapte. Met al die glitters op haar gezicht leek ze wel een heldere ster,” vertelt Iryna terwijl ze liefdevol naar Anna kijkt. 

Ze wisselden Instagramprofielen uit en gingen al snel op hun eerste afspraakje, in een kerk. Daar vertelde Anna vol passie allerlei verhalen over de kunst die er hing en de geschiedenis ervan. Het voelde voor Iryna alsof ze met een gids door een museum geleid werd en ze begon kunst beter te begrijpen en te waarderen. Maar, Anna was niet de enige met een passie om te delen. Iryna is kok en heeft een passie voor lekker eten. Volgens Anna maakt Iryna de allerlekkerste borstjsj die er maar is. In Oekraïne is het traditie dat als je een vrouw vindt die dit gerecht lekker kan maken, je met haar moet trouwen. 

Het duurde dan ook maar twee maanden voordat Anna een aanzoek deed. Hoewel Iryna het spannend vond dat het zo snel ging, voelde ze dezelfde liefde voor Anna en ging ze akkoord. Anna legt uit dat een aanzoek vanuit de lhbtq+-gemeenschap in Oekraïne niet serieus wordt genomen omdat het daar nog steeds verboden is voor queer stellen om te trouwen. Desondanks zette hun liefdesverhaal zich voort in een dorp nabij Kiyv. 

Toen de oorlog met Rusland uitbrak waren ze op bezoek bij vrienden, waar ze een nachtje verbleven. De volgende ochtend bleken alle wegen naar hun dorp afgesloten, dat al bezet was door de Russen. Ze moesten al hun spullen en papieren achterlaten en op zoek naar een verblijfplek. Het geluk wilde dat ze hun kat mee uit logeren hadden, en die dus niet kwijt waren. Het stel ging samen met hun kat een tijdje bij Anna’s ouders wonen totdat dat niet meer houdbaar was. 

Na een half jaar rondreizen en op allerlei verschrikkelijke plaatsen te hebben overnacht, hoorden ze van een vriendin over hoe het in Nederland was. Zij moedigde hen aan om ook hierheen te komen met hun kleine gezinnetje. Hun huis was inmiddels verwoest, maar gelukkig hadden Oekraïense soldaten hun documenten gevonden. Via-via kwamen deze documenten uiteindelijk in Duitsland terecht, waardoor het stel gemakkelijker naar Nederland kon reizen. Eenmaal hier aangekomen, in het Best Western Hotel in Almere, zijn Anna en Iryna weer begonnen met het opbouwen van hun leven. Anna werkt als tattoo-artiest en Iryna is aan de slag gegaan als kok. 

Afgelopen zomer besloten ze de knoop door te hakken en hier te trouwen. Ondanks het feit dat Oekraïne een grote lgbtq+-gemeenschap heeft, is het nog altijd verboden om daar te trouwen. Anna en Iryna vinden dat er nog veel werk aan de winkel is wat betreft lgbtq+-rechten in Oekraïne, maar geloven dat hun thuisland op de goeie weg is. Door te trouwen willen ze de wereld laten zien dat het huwelijk van queer mensen ook serieus genomen moet worden en dat het queer zijn mag bestaan. 

Anna en Iryna hebben hun huwelijksdag maandenlang voorbereid. Iryna vertelt. “Alles moest perfect zijn, onze make-up, onze outfits en natuurlijk de dag zelf.” Niet alles verliep uiteindelijk op rolletjes. Zo konden ze twee dagen van tevoren een van hun getuigen niet meer bereiken en bleek deze in Turkije te zitten, ondanks de belofte om erbij te zijn. Maar dat hield ze niet tegen, ze vonden gelukkig een vervanger.

Op de dag zelf werd Iryna vrolijk wakker en wist ze dat het een goede dag zou worden. Twee uur voor de ceremonie zou plaatsvinden braken toch de zenuwen uit. “Het werd met de minuut erger, maar ik weet eigenlijk niet waarom ik zo nerveus was,” blikt ze terug. Anna kon de zenuwen ook niet overwinnen, dus ze kwamen samen gespannen aan op het gemeentehuis. Door alle emoties vergaten ze hun geloftes te doen en hielden ze het bij het ja-woord. Na de ceremonie verdwenen de zenuwen als sneeuw voor de zon en konden ze gaan genieten van de rest van de dag.

Met hun getuigen gingen ze naar de WONDR experience in Amsterdam, waar ze een mooie fotoshoot deden en even weer konden doen alsof ze kinderen waren. Daarna gingen ze nog met z’n allen eten voordat ze richting het hotel gingen dat ze hadden geboekt. Daar hebben ze lekker in bad gezeten, iets wat ze al in tijden niet meer hadden gedaan. “Het was echt de beste dag van mijn leven,” glundert Anna na. 

Wat er de toekomst voor ze in petto heeft weten ze natuurlijk niet, maar ze hopen kinderen aan het gezin toe te kunnen voegen. Iryna zou graag een eigen restaurant willen openen en Anna wil een kunstgallerij. “Wie weet kunnen we het zelfs combineren, want zonder kunst en lekker eten sterft je ziel,” vertelt Anna terwijl Iryna goedkeurend knikt.