We zijn nu verhalenvertellers

Avanti viert komend jaar haar 25-jarig bestaan. Dat is niet zomaar iets. Door de jaren heen hebben vele veranderingen plaatsgevonden, maar wat altijd hetzelfde gebleven is, is dat er altijd bijzondere mensen bij Avanti betrokken zijn geweest. Daarom delen we graag de verhalen van de mensen die op hun eigen manier onderdeel zijn van Avanti. Over Michiel de Beer, onze bevlogen penningmeester, zijn we het eens dat hij het bestuurslid is dat de meeste activiteiten bezoekt. Wie is hij? Waarom hoort hij bij Avanti? En welke veranderingen heeft hij meegemaakt?

Michiel de Beer woont sinds 1986 in Almere en begon acht jaar geleden als penningmeester in het bestuur van Avanti. Wat bracht hem daar?

Al sinds hij vijftien jaar oud was, deed Michiel de administratie op verschillende plekken. “Ik begon in een kledingwinkel in Bussum, in een keldertje waar een heel groot houten bureau stond. Dat had ik wel willen hebben. Ze zochten iemand die het grote kasboek wilde bijhouden en ik kwam daar via-via terecht.” Dat hij goed was met cijfers werd dus al op jonge leeftijd duidelijk. “Eigenlijk had ik dierenarts willen worden, dat zou mijn passie zijn geweest. Maar, heel eerlijk, dan had ik veel meer tijd en energie moeten steken in mijn studie en dat heb ik niet gedaan.”

In plaats daarvan kwam hij terecht op de Hogeschool voor Economische Studies (HES) – een onderwijsinstelling die al meer dan 125 jaar bestaat en nu onderdeel is van de Hogeschool van Amsterdam. Aan het Raamplein kwam hij er vrij snel achter dat de mentaliteit die er heerste niet bij hem paste. “Je moest je belangrijker voordoen dan je was, en daar heb ik veel moeite mee. Ik kon bij de HES niet goed gedijen.”

Daarna is Michiel gaan werken; van een schroevenfabriek in Hilversum via een horecabedrijf op Schiphol tot een automatiseringsbedrijf in Soest, overal waar hij kwam leerde hij weer verschillende onderdelen van de administratie. Langzamerhand ging hij steeds vaker aan de slag als zelfstandige boekhouder. Hoe kwam Michiel terecht bij Avanti?

Begin jaren ’00 leerde Michiel Avanti kennen via zijn buurvrouw Connie van Olmen, die destijds vrijwilliger was. “Het was toen wel heel erg een vrouwenclub,” vertelt hij erover. Hij zag daardoor geen aanleiding om Avanti te bezoeken, dat kwam pas later: “Ik was een jaar of 50, mijn gezin was compleet, de kinderen waren wat ouder, dus ik kreeg tijd en ruimte om iets maatschappelijks te doen. Dat was ook mijn wens. Voor die tijd was ik veel bezig met werk en familie.” Hij kreeg de affiniteit voor sociale onderwerpen mee vanuit huis. Michiel reflecteert daarop: “Mijn vader was heel sociaal betrokken bij het leven, bijvoorbeeld door de missie en ontwikkeling binnen de kerk. Mijn moeder was heel rechtschapen. Ze dacht niet zwart-wit, en vond vooral dat alles echt eerlijk moest zijn. Ze waren beide van de linkse en rode kant van het politieke spectrum, en die meningen werden thuis gedeeld.”

Michiel had al wat bestuurservaring en natuurlijk was hij goed bekend met administratie. Toen er bijna een jaar geen penningmeester meer was bij Avanti, werd hij door de toen zittende voorzitter Karien Bos gevraagd tot het bestuur toe te treden. “Daar moest ik wel mijn weg in vinden.”

Avanti heeft daarna vele veranderingen meegemaakt. Hoe heeft Michiel die ervaren?

Michiel vertelt: “Met Annette Schautt documenteerden we doorlopende onderwerpen voor een langere periode. Toen Beri Shalmashi het stokje had overgenomen gingen we meer korte projecten organiseren. We zijn nu verhalenvertellers, dat vind ik ook mooi.” Wat Michiel soms nog wel graag zou willen is dat Avanti meer inspeelt op de actualiteit, wat begrijpelijke uitdagingen met zich meebrengt. “Ik zou meer actie willen, het activistische opzoeken. Wat speelt er nou in onze stad? En hoe kunnen we daar iets in betekenen?” Hij geeft als voorbeeld het onderwerp etnisch profileren dat een paar jaar terug de politiek bezighield. “Typhoon was toen aangehouden en dat was groot in het nieuws. We hebben een avond daarover gehouden in de Voetnoot, waarbij waarbij Controle Alt Delete, de politie, mensen die veroordeeld waren en ook publiek – alle doelgroepen eigenlijk, aanwezig waren. Een prachtige bijeenkomst, waar met respect werd gepraat met elkaar, ook als ze het niet eens waren ergens over.”

Als bestuurslid heeft Michiel de meeste activiteiten bezocht. Dat vindt hij erbij horen, maar waarom? En waar kijkt hij met plezier op terug?

“Ik vind het belangrijk dat je als bestuurslid de activiteiten bezoekt om te laten zien dat wat er gedaan wordt ook belangrijk is.Dus ik kom, naast mijn eigen interesse in de activiteiten, ook voor degene die het organiseert om te laten zien dat het gewaardeerd wordt.” Michiel vertelt ook dat hij fan is van ‘Op de rand van de toekomst’ omdat de sfeer daar hem aanspreekt. Hij legt uit dat er een soort van harmonie aanwezig is bij die evenementen. “Emoties blijven lang hangen, maar waar het precies over gaat, dat onthoud ik niet.” Toen Beri Shalmashi, Sven Gerrets en Veerle Corstens er net bij kwamen organiseerden ze gesprekken in de bibliotheek. Toch zijn dat de bijeenkomsten die Michiel het meeste zijn bijgebleven: “De onderwerpen gingen over van alles, maar ik kan me de bijeenkomst herinneren van Maartje, die vertelde over haar dementerende vader onder de titel ‘Mijn vader de sterrenkijker’. Hij wist alles nog als het ging over sterren: zijn vakgebied. Dat waren hele intense gesprekken met soms maar vijf of zes mensen.”

Binnenkort maakt Michiel plaats voor een nieuwe penningmeester. Wat zou hij wensen voor Avanti over 25 jaar?

“Ik hoop op een volgende stap voor Avanti in de toekomst. Dat er weer nieuwe ontwikkelingen komen. Maar de invulling daarvan moet niet aan mij zijn. Dat is voor de volgende personen.” Hij hoopt dat Avanti voor de hele breedte van de Almeerse gemeenschap iets kan doen. Hij laat ook nog even zijn nuchtere karakter doorschijnen. “Aan alles komt een eind,” sluit hij af.