Alsof je een naamkaartje op moet

Hoe oud was je toen je wist dat je op mannen viel?

Ik weet niet echt een leeftijd, maar ik wist wel altijd dat er iets anders was. Ik moet wel zeggen dat ik vrouwen ook echt wel leuk heb gevonden. Dat ik echt dacht dat dat een verliefdheid was. Alleen voelde ik nooit een seksuele aantrekkingskracht. Als je jong bent raak je best in paniek, dan denk je: ‘Dit hoort niet. Waarom overkomt mij dit?’ Maar op de middelbare school dacht ik op een geven moment: ‘Ik heb nog mijn leven voor mij om er voor te zorgen dat ik die gevoelens wel krijg.’ Daar heb ik toen best wel mee geworsteld. Maar om een leeftijd te noemen, nee, ik kan me niet echt een moment bedenken dat ik dacht van: Ik val op mannen.

Hoe ben je uit de kast gekomen?

Niet. Dat ben ik niet. Behalve naar de mensen waarvan ik het op een gegeven moment belangrijk vond dat zij het wisten. Dan heb ik het over mijn familie als in broertjes, ouders, neven/nicht mijn vrienden en daar heb ik het bij gehouden. Soms vertel ik het mensen wel random, of dan vertel ik dat ik biseksueel ben. Daar voel ik mij dan op dat moment chiller bij. Maar het is wel frustrerend soms dat ik het niet volledig wil, of kan zeggen.

Waarom vind je het dan eerder oké om te zeggen dat je biseksueel bent?

Voor homoseksuelen heb je echt een stereotype. In films, series, programma’s & op social media. En dat is een beeld waarvan ik denk dat de meeste mensen een homoseksueel zien. Dus dan ben ik opeens de gay best friend. Of opeens weet ik superveel over schoenen en make-up en dan moet ik een paar octaven hoger gaan praten. En dat ben ik gewoon niet. Dat beeld heb ik zelf ook altijd gehad. Als je dan gay bent moet je zo zijn en zo zien mensen je dan. Dus dat is de voornaamste reden dat ik er zelf voor kies om niet echt uit de kast te komen. Behalve voor de mensen die er voor mij toe doen. Uit de kast komen doe je namelijk niet één keer, het is een continu ding. Als je op een feestje bent of ergens nieuw komt, is dat echt een obstakel voor mij.

Gay zijn is eigenlijk een vrij klein ding in een mensenleven

Hoe voelde het om uit de kast te komen voor je familie en vrienden?

Heel spannend. Ik heb natuurlijk gejankt, haha! Ook al wist ik dat het goed zou zitten, heb je toch de angst. Gaat er dan iets veranderen als ik dit vertel? Gaan ze mij nu toch zien als hun gay best friend? Aan de ene kant wist ik wel dat het niet zou gebeuren. Maar het is gewoon echt niet makkelijk. Heel erg kut eigenlijk. Wat ik net zei, uit de kast komen doe je niet één keer, je doet het vaker. En elke keer als ik dat doe, moet ik me toch een soort van verantwoorden terwijl ik het gevoel heb dat ik dat niet zou moeten doen. En toch doe je het. Als ik het dan vertel zeg ik meteen: ‘Maar ik ben er niet ‘zo’ een hoor!’ Dan zeggen mensen ook: ‘Ja dat weten we, je bent geen ‘natte’.’

Een natte?

Ja, het stereotype wat ik net omschreef wordt in mijn omgeving soms ‘een natte’ genoemd. Aan de een kant zie ik dit als een compliment, en denk ik letterlijk: yes! Maar aan de andere kant is dit juist het probleem. Want blijkbaar is die ‘natte’ manier van homoseksualiteit wel het leuke beeld op tv en in films maar lijkt het of mensen zich toch opgelicht voelen als iemand in hun buurt niet zo zichtbaar gay is. Als ik merk dat het stigma er duidelijk is, maakt het toch dat ik het liever niet vertel. Uit angst dat mensen hun beeld over mij toch gaan veranderen.

Je bent gewoon wie je bent.

Ja, ik ben mezelf en mijn seksualiteit verandert hierin niks. Ja, oké het verschil is dat ik seks heb met mannen en erover praat, haha! Maar dat is eigenlijk een vrij klein ding in een mensenleven vind ik. Er wordt zo’n groot ding gemaakt van het feit dat je gay bent, alsof dat je identiteit bepaald. Net zoals een vriend van mij die een paar jaar geleden uit de kast kwam. Zelfs ik begon hem toch iets anders te zien. Alsof je een bepaald extra naamkaartje opdoet: ‘Hai ik ben gay!’

Zou je juist niet meer eraan willen doen zodat je er meer comfortabel mee bent?

Ja, daarom doe ik dit interview nu. Ik probeer er ook meer over te praten. Maar ik ben sowieso niet graag het middelpunt van de belangstelling.

Hoe reageerde je omgeving toen je bij hen uit de kast kwam?

Iedereen reageerde eigenlijk heel goed en dat was echt een opluchting. Alleen mijn vader had er in het begin wel wat moeite mee. Ik moet ook zeggen dat ik bij hem ook niet echt uit de kast ben gekomen. Het is er heel langzaam ingeslopen. Maar ik heb het nooit letterlijk tegen hem gezegd.

Wat zou je willen zeggen tegen de mensen die struggelen met uit de kast komen?

Dat ik het begrijp. Ik dacht heel lang: ‘Ik heb nog mijn hele leven om aan mijn ‘hetero’ gevoel te werken.’ Of zelfs mijn andere gevoelens kwijt te raken. Maar op een gegeven moment wist ik dat dat niet zou gebeuren. En dat is iets heel definitiefs, je seksualiteit. En ik moet je zeggen, ik schaam me niet voor het feit dat ik homo ben. Dat had ik vroeger wel en dat was echt zelfhaat. Maar je kan er letterlijk niks aan doen. Het gaat niet opeens weg en dat moet je leren te accepteren. En dat doe je enkel voor jezelf en niet voor de mensen om je heen.

Wanneer kwam voor jou het punt, ik vertel toch dat ik homo ben in plaats van biseksueel?

Ik was verliefd op een jongen, die enorm worstelt met zijn seksualiteit. Op een gegeven moment liep die relatie op de klippen. Maar hij was mijn enige maatje met wie ik dit kon delen. Opeens had ik niemand meer met wie ik hier over kon praten. De relatie met hem gaf mij het gevoel dat het niet zo erg was dat ik dit voelde. Dat ik mij nergens voor hoefde te schamen en niet de enige was. Toen dit weg viel trok ik het gewoon echt niet meer alleen. Zeker naar mijn beste vrienden en familie voelde het toch heel fijn om dit te delen.

Had je liever gehoopt dat je hetero was?

Ja. Nee. Ja, haha! Nee eigenlijk niet meer. Vroeger misschien. Maar ik ben nu oprecht content met wie ik ben.

Je gedachten gaan allen kanten op!

Haha! Ja klopt! Aan de ene kant zou mijn leven zoveel makkelijker zijn als ik hetero zou zijn. Aan de andere kant kan ik er niks aan veranderen en zou ik het een heel raar idee vinden als ik geen homo zou zijn.

Dus het hoort eigenlijk wel bij jou!

*Op een sacracstiche toon:* Ja, ja je hebt me. Het is wie ik ben, het cirkeltje is rond. Haha!

Is het niet heel vermoeiend om continu bij te houden aan wie je welke ‘leugen’ hebt verteld?

Ja het is heel vermoeiend en je weet inderdaad niet altijd wie je wat vertelt. Aan de andere kant wil ik me ook niet op elk moment van de dag ‘het’ gesprek aan gaan. Soms is dit gewoon makkelijker. Het is mijn ding en het gaat eigenlijk verder niemand aan.

Ik ben niet bang voor geweld of negatieve reacties maar dat mensen mij anders gaan zien

Denk je dat je ooit volledig uit de kast komt?

Echt geen idee. Ik denk niet dat ik een facebookpost of instagram ga maken, met I’m gay and that’s oké! Ik ben gewoon iemand die hier best privé in is. Maar tegelijkertijd vind ik het wel onwijs dapper dat mensen dat wel doen. Ik vond het al zo eng om voor mijn vrienden of familie te doen, ik zat serieus te shaken. Laat staan dat je dit wereldkundig maakt. En het is niet eens dat ik bang ben voor geweld of negatieve reacties, maar meer dat mensen mij anders gaan zien. Dat is mijn grootste angst.

Vind je het wel belangrijk dat er aandacht wordt geschonken aan zoiets als een Coming-Outdag?

Ja ontzettend, daarom wilde ik mijn verhaal nu ook doen. Als ik verhalen over homoseksualiteit hoor of zie, dan is dat altijd he filmstereotype, waar ik dus al niet in pas. En begrijp me zeker niet verkeerd! Want mensen die dat wel zijn (of meer zijn) of wel mee kunnen identificeren zijn ook zichzelf en happy. En dat is super belangrijk. Maar ik zie mijzelf hier niet in. En ik vind het ook belangrijk dat dat wordt verteld. Dat er ook mensen zijn zoals ik waar anderen zich misschien in kunnen herkennen.

Het is eigenlijk heel ironisch dat ik een interview over coming-out doe, terwijl ik dat eigenlijk niet echt heb gedaan. Maar wat ik hier eigenlijk wil zeggen is, is dat als je dat niet wil doen, het niet hoeft. Het is jouw leven en jij bepaalt wat je over jezelf zegt, wanneer je iets wil zeggen en hoeveel. Maak keuzes voor jezelf maakt wat goed voelt voor jou, en dan is alles goed.

Lees ook de andere coming-out verhalen van Marilena en Melody.